Konie kare, białe i kasztanki

zdjęcie ze strony

Magda bardzo lubiła zwierzęta,zwłaszcza psy i konie na wybiegu,

Chodziła już do szkoły,ale gdy nadarzyła się tylko możliwość i okazja.

Biegła do stadniny ogladać konie,kare,białe,kasztanki w pełnym biegu,

Nie mogła przeżyć jednego dnia,dręczyła ją ułańska fantazja.

I trwało to bardzo długo,Madzia skończyła szkołę,

ale tylko konie miała w głowie,

Aż zobaczył ją mastalerz-to taki opiekun koni,

że przychodzi tu prawie codziennie.

I spędza przy wybiegu nawet kilka godzin-

już miał plan wiem,co zrobię,

Przemyślał dokładnie swój plan,zrobię tak,

by dziewczynce było przyjemnie.

Podszedł następnego dnia do Magdy,

gdy znowu ją zobaczył przy stadninie,

Jak masz na imię dziewczynko-powiedział mastalerz do Magdy zawstydzonej.

Magda się wystraszyła,że może przeszkadzać w codziennej krzątaninie,

Wyksztusiła swe imię i chciała już odejść,ale ją zatrzymał,zarumienionej.

Jeżeli Madziu tak bardzo kochasz konie i ciągle tu przychodzisz,

Mam dla Ciebie propozycję-powiedział,o ile się zdecydujesz.

Przychodzić zamiast tutaj,ale mnie wcale nie przeszkadzasz,

Owszem,możesz mi pomóc,jak zechcesz,będziesz w stajni czyścić konie,

jeśli potrzebujesz.

Magda pięknie podziękowała panu mastalerzowi,była zachwycona,

Że będzie z końmi na co dzień,czesać je,karmić i patrzeć do woli.

I że jej taka praca przypadła,nie mogła się doczekać,bardzo ucieszona,

Nie mogła sobie w tym dniu znaleźć miejsca,wyobrażała sobie powoli.

Na drugi dzień mastalerz zaprowadził Magdę do stajni odkrytej,

Pokazał Madzi,jak czyści się konie,jak się je karmi,

trzeba ostrożnie z początku.

Aż się konie przyzwyczają do Ciebie,zaufają Ci Madziu, 

jeszcze nie obytej,

Później będziesz miała lżej,ręczę że tak będzie,

zobaczysz gołąbku.

Magda przez kilka lat zajmowała się końmi w stadninie,

Kiedy pierwszy raz podeszła do konia,koń cicho zarżał,ale stał spokojnie.

Wszystkie konie potem,gdy przychodziła godzina przyjścia dziewczynie,

Rżały radośnie,wiedziały,że Magda zaraz przyjdzie,

picie i karma ich nie ominie.

Po ukończeniu liceum,Magda zdała na weterynarię w dalekim Olsztynie,

Ale zawsze myślała o tym,co było,jak była młoda i niedoświadczona.

Ciągle wspominała te wszystkie lata,spędzone w stadninie,

Teraz juz jako lekarz weterynarii,

wróciła do dawnej stadniny,doświadczona.

Konie zaraz wyczuły przyjazd Magdy 

i wszystkie rżały i głośno kopały,

Magda była wzruszona,że poczuły jej powrót z daleka po tylu latach.

Teraz jeszcze bardziej mogę Wam pomagać,proszę,byście stały spokojnie,

Rzekła Magda,ale czuła ścisk w gardle,ciesząc się,że ją rozpoznały.

Wiersz ten napisalem dzisiaj tj. dnia 06 maja 2011 r.
z dedykacją dla Magdy