Tajemnica życia i śmierci

       

        Nie znamy początku ani końca swojego żywota

        To wielka tajemnica,to klucz,nie otworzysz nim wrót

        Piekła,czyśca,nieba,choć przychodzi czasem taka ochota,

        Myśli nie możesz zebrać i liczysz,ile zebrałeś w życiu zalet,ile cnót.

             

        Zadajesz sobie pytanie,czy w życiu swoim wszystko zrobiłeś,

choć to wola Twoja

        By ludzie z twego życia,nigdy nie zaznali od Ciebie krzywdy,żalu,smutku,

        Czy żyłeś w życiu cnotliwie,czy się gdzieś zagubiłeś,

czy to wina Twoja

        I jak Matka,która zawsze chciała,byś żył godnie,bez złego skutku.

        Różnie bywa w życiu,są dobrzy,źli,niegodni swego życia

        Są również tacy,którzy zawierzyli Stwórcy Najwyższemu,

        Żyją godnie i skromnie,świadomi wartości całego swego bycia,

        I nie martwią się tym,ile Bóg da im jeszcze czasu,

by dojść do już do celu.

       On jest Panem Wszechświata i on gasi płomień naszego życia,

       Dziwi mnie tylko,że przywołuje częsciej tego dobrego,szlachetnego.

       A pozostawia nam tych złych,najgorszych,przegranych swego bycia,

       Nie zrozumiem tego nigdy,ale to Jego decyzja,

jako tego Najwyższego.

       Dzisiaj na samą myśl o śmierci,zalewasz się cały potem,

       Nic Ci wtedy nie pomoże,nigdy tego nie będziesz w stanie zrozumieć.

       Zgaśnie wtedy i Twój płomyczek światła,

a wieko trumny zamknie się z łoskotem.

       Póki żyjesz,żyj godnie,szanuj bliskich i wszystkich ludzi,

to musisz juz umieć.

       Niech Ci zawsze towarzyszy maksyma,nie czyń tego,

by przez Ciebie ktoś płakał

       Ucz sie przez całe życie,żyj dobrem,szacunkiem,

modlitwą na ustach,   pomagaj bliźniemu.

       I nie wstydź się łez,dobrych uczynków,pomocy innym,nie matrw się,

       że ktoś ze śmiechu będzie skakał,

       Idź przez życie godnie,z modlitwą na ustach,

takim Stwórca wybaczy każdemu.

       Nie bój się śmierci,traktuj to jak wielkie wyróżnienie,

 wydasz ostatnie tchnienie,

       Choć Bóg nasz tron swój ma bardzo wysoko,

jednak wszystko widzi, przyśle swoje wici

       Bo jeśli żyłeś godnie,to zginie tylko Twoje nieruchome ciało

 i Twoje istnienie,

       A szlachetną duszę Twoją Bóg doceni,

weźmie Cię do swoich ogrodów, 

       tam Cię zachwyci.

    Ten smutny i nostalgiczny wiersz napisałem dzisiaj tj. dnia 29 kwietnia 2011 r.


foto ze strony
http://smierc.org/regul1.html

klik