Miłość...

Mówimy o miłości,czy wiemy co to znaczy,

                  Czy początek lub koniec może ktoś wyznaczyć!
                  Miłości się nie zmierzy,nie ma takiej miary,
                  To słowo ma wieki całe,jak świata los stary.

                  Miłości nie da się zważyć,nie ma takiej szali,
                  I nie ma objętości,nie ma takiej skali.
                  Gdy miłość dwojga ludzi trwa przez całe życie,
                  My o takiej miłości też marzymy skrycie.

                  Czy miłość jest zjawiskiem,czy naturą dana,
                  Gdy Cię ogarnie,radość Twa nieopisana.
                  Drży od tego uczucia całe Twoje ciało,
                  I modlisz się ciągle,by tak już zostało.

                  Nie znasz jej początku,nie wierzysz sam sobie,
                  Że takie bogactwo dane właśnie Tobie.
                  Bo miłość nie jedno ma tylko znaczenie,
                  Również szacunek,współczucie,żal i zrozumienie.

                  Można się doszukać jej  znaczeń tak wiele,
                  Jak kropli krwi w całym Twoim ciele.
                  Tak różne miłości są w życiu rodzaje,
                   Że słów nam brakuje,rozumu nie staje.

                   Jest miłość chłopaka do swojej wybranki,
                   Miłość mężczyzny do nowej kochanki.
                   Jest miłość głęboka,a jest i tak brzydka,
                   Że żal o niej pisać,tak bardzo jest płytka.

                   Miłość matki do dziecka,to miłość największa,
                   Bo miłość matki do dziecka,to miłość największa.
                   To matka swoje dziecko całe życie chroni,
                    Tak wielkiej miłości nic już nie przegoni.

                   Jest miłość ojca do dziecka i dziecka do taty,
                   Świat staje się lepszy,wspanialszy,bogaty.
                   Gdy w domu miłość panuje,dobro,zrozumienie,
                   Największą wtedy wartość ma nasze istnienie.

                   A miłość brata do brata,brata do swej siostry,
                   Na taki widok każdy mimo woli staje się zazdrosny.
                   Miłość męża do żony i żony do męża,
                   Gorzej,gdy jedno z nich ma w kieszeni węża.

                   Największą miłość nasz papież pokazał,
                   Gdy niedoszłemu zabójcy w celi winę zmazał.
                   Świat oniemiał,gdy taką miłość bliźniego zobaczył,
                   Więc się Was dziś pytam,co to dla nas znaczy.

                   Kochajmy wiec wszyscy,bez względu na więzi,
                   Nie trzymajmy swych uczuć ciągle na uwiezi.
                   Miejmy serca czyste,kochajmy każdego,
                   Wyznaczmy miłością i dobrem cele życia swego.

                   Niech nigdy w nienawiść miłość się nie zmienia,
                   Bo braknie całego sensu naszego istnienia.
                   Kochać może każdy,biedny czy bogaty,
                   Miłością liczysz zyski,nienawiścią straty.

KLIK




Wiersz ten napisałem nie tak dawno- 27 stycznia 2009 r .